فریمور در مقابل نرم افزار؛ تفاوت در چیست؟ - کهن پارس

فریمور چیست؟

اول از همه باید بدانیم که فریمور firmware نوعی نرم افزار است ولی به دلیل اینکه تفاوت هایی را با نرم افزارهایی که تا به امروز می شناسیم دارد نام دیگری را برای آن انتخاب نموده اند. اصطلاح فریمور به نرم افزاری اشاره دارد که روی یک قطعه سخت افزار، اغلب مادربرد، و بعلاوه روترها، تلفن های هوشمند و بسیاری دیگر از فناوری هایی که از یک مدار مجتمع استفاده می نمایند، کدنویسی شده است. فریمور اساساً شامل یک مجموعه دستورالعمل یا کد است که نحوه عملکرد یک قطعه سخت افزاری را معین می نماید. برای کدنویسی فریمور معمولا از زبان های برنامه نویسی سطح پایین مانند زبان C استفاده می گردد. فریمورها معمولا سطح زیادی از فضای حافظه دستگاه را اشغال نمی نمایند.

برخلاف نرم افزار، فریمور برای تعامل با کاربر طراحی نشده است، در حقیقت بیشتر به صورت عملیاتی و کاربردی در پس زمینه کار می نماید تا اطمینان حاصل گردد که عناصر فیزیکی دستگاه شما به درستی کار می نمایند. فریمور بسیار دائمی تر از نرم افزار است و بعضی از دستگاه ها تمام عمر خود را بدون دریافت به روزرسانی فریمور می گذرانند.

با این حال، ماهیت فریمور در طول سال ها تغییر نموده است، و اکنون به روزرسانی فریمور آسان تر از گذشته است. اگرچه انجام به روزرسانی های نرم افزاری معمولاً بسیار ساده تر است، اما امکان به روزرسانی فریمور دستگاه شما در حال حاضر وجود دارد، اگرچه به ندرت احتیاج به انجام این کار خواهید داشت. کاربران معمولاً فریمور دستگاه خود را به روزرسانی می نمایند تا باگ هایی را که بر عملکرد دستگاه شان تأثیر می گذارد برطرف نمایند. روترهای وای فای نمونه شاخص دستگاهی هستند که می توانند به طور قابل توجهی از به روزرسانی بهره مند شوند.

زبان های برنامه نویسی سطح پایین و سطح بالا چه زبان هایی هستند؟

زبان های برنامه نویسی سطح بالا: این دسته از زبان ها دارای دستوراتی بسیار نزدیک به زبان انسان هستند و اصطلاحا کاربرپسندتر از زبان های سطح پایین هستند.برنامه هایی که با این زبان نوشته می شوند وابسته به سخت افزار سیستم برنامه نویس نبوده و می توان برنامه نوشته شده را روی سیستم دیگری با سخت افزار متفاوت نیز اجرا کرد.به همین خاطر به زبان های سطح بالا اصطلاحا قابل حمل نیز می گویند.

دستورات زبان سطح بالا به زبان انسان بسیار نزدیک بوده و ترکیبی از زبان انسانی و علائم ریاضی است به همین خاطر برطرف باگ و خطایابی در این زبان ها برای برنامه نویس بسیار آسان خواهد بود.بعلاوه به دلیل اینکه زبان مشترک همه زبان های سطح بالا انگلیسی است و همه برنامه نویسان نیز طبق قائده خاصی کدنویسی می نمایند ، امکان ادیت ، توسعه و یا حتی کم کردن یا قطع کردن کد ها در این دسته از زبان ها به وسیله برنامه نویسان دیگر نیز امکان پذیر است.

زبان هایی مانند JavaScript , Php , Python و …. از جمله زبان های سطح بالا هستند که کد ها و دستورات آنها به راحتی برای انسان قابل فهم است.

زبان های برنامه نویسی سطح پایین: در مقابل زبان های برنامه نویسی سطح بالا ،زبان های برنامه نویسی سطح پایین هستند که کار با آنها به مراتب سخت تر از زبان های سطح بالاست.

زبان های سطح پایین به دلیل نزدیک بودن به زبان ماشین کد نویسی سختتر و زمان بری دارند.بعلاوه ادیت،توسعه و به روزرسانی آنها سختتر است. زبان های سطح پایین وابسته به سخت افزار سیستم هستند در نتیجه یک برنامه که با زبان سطح پایین نوشته شده باشد دریک سیستم با سخت افزار خاص ، قابل انتقال به سیستم دیگری که سخت افزار متفاوت دارد نخواهد بود و اصطلاحا قابل حمل نیست.

رایج ترین زبان سطح پایین،زبان کد ماشین (Machine Code) است. این زبان تنها به وسیله کامپیوتر قابل فهم است و برای کاربر برنامه نویس قابل درک نمی باشد.زبانی که برای کامپیوتر ها قابل درک است،زبان باینری (Binary) یا دودویی است.زبان دودویی شامل زنجیره ایی از 0 و1 های متوالی است.بنابراین نوشتن چنین کدی برای برنامه نویس بسیار سخت است و احتیاج به دقت بالایی دارد.

هماهنگی بین زبان کد ماشین و زبان کامپیوتر باعث میگردد که برنامه نوشته شده احتیاجی به ترجمه و تفسیر نداشته باشد که این امر باعث افزایش سرعت برنامه و بعلاوه کاهش حافظه مصرفی سیستم می گردد.

نرم افزار چیست؟

واژه نرم افزار همچون چتری است که گروه بسیار بسیار بزرگی از برنامه ها را پوشش می دهد. همانطور که قبلا ذکر شد، فریمور از نظر فنی نرم افزار است، اما به دلیل اینکه با نرم افزارهایی که تا به امروز ما شناخته ایم تفاوت دارد به همبن دلیل اصطلاح خاص خود را دارد.

از نرم افزار به عنوان رابط کاربر با سخت افزار نیز یاد می گردد؛ برنامه های نرم افزاری به دو دسته اصلی تقسیم می شوند: نرم افزار کاربردی و نرم افزار سیستمی.

بر خلاف فریمور، برنامه های نرم افزاری از زبان برنامه نویسی سطح پایین و سطح بالا استفاده می نمایند. محبوب ترین زبان های سطح بالا مورد استفاده در طراحی نرم افزار C++، Python و Java هستند. بعضی از انواع نرم افزارها برای عملکرد دستگاه ضروری هستند و بعضی دیگر اینگونه نیستند. به عنوان مثال، نرم افزارهای سیستمی بسیار مهم هستند، در حالی که نرم افزارهای کاربردی اغلب غیر ضروری می باشند. شما نمی توانید بدون سیستم عامل از تلفن همراه خود بهره ببرید، اما بدون برنامه های رسانه های اجتماعی یا بازی خود می توانید.

اگر از لپ تاپ یا تلفن هوشمند استفاده می کنید، احتمالاً با به روزرسانی نرم افزاری آشنا هستید. به روزرسانی در نرم افزار بسیار رایج است، زیرا نرم افزار برای تغییر و بهبود طراحی شده است. مطمئنا شما شاهد بوده اید که نرم افزارهای گوشی هوشمند شما گاها چندین به روزرسانی در ماه دریافت نموده اند. در حالی که به روزرسانی های فریمور به ندرت انجام می گردد.

یکی دیگر از تفاوت های کلیدی بین فریمور و نرم افزار این است که فریمور بر روی حافظه غیر فرار Non-volatile memory ذخیره می گردد. حافظه غیر فرار به انواع حافظه هایی اشاره دارد که داده ها را حتی زمانی که دستگاه روشن نیست حفظ می نمایند. به عنوان مثال می توان به حافظه فلش و حافظه تغییر فاز phase-change memory (PCM اشاره نمود. از سوی دیگر، حافظه فرار به منبع انرژی برای ذخیره داده ها احتیاج دارد. برنامه های نرم افزاری می توانند از حافظه فرار و غیر فرار استفاده نمایند.

فریمور و نرم افزار هر دو نقش مهمی دارند

اگرچه تفاوت های زیادی بین نرم افزار و فریمور وجود دارد، هر دو دستورالعمل های مهمی را ارائه می دهند که به دستگاه اجازه می دهد به درستی کار کند. هر زمان که گوشی خود را چک می کنید، تنظیمات خود را به روز می کنید، فیلمی را روی لپ تاپ خود پخش می کنید یا پستی را در رسانه های اجتماعی آپلود می کنید، روزانه از نرم افزار و فریمور استفاده می کنید. بنابراین به جرات می توان گفت که این دو فناوری نقش بسیار زیادی در فعالیت های روزمره ای که ما روی دستگاه های قابل اعتماد خود انجام می دهیم، ایفا می نمایند.

منبع: Makeuseof