سیاه چاله ها و اژدهایان (قسمت پانزدهم): خرس های جغدنما - کهن پارس

اولش فکر می کنید که یک خرس دیده اید، ولی صورت این موجود شبیه خرس نیست. این موجود به جای پوزه، یک نوک تیز دارد. شما آرام آرام از حیوان دور می شوید، ولی ناگهان او صدایی جیغ مانند و گوش خراش سر می دهد و مستقیماً به سمت شما حمله می کند.

این موجود خرس جغدنما (Owlbear) نام دارد. خرس جغدنما یکی از نمادین ترین هیولاها در سیاه چاله ها و اژدهایان است که با وجود ماندگار ماندن پس از چند دهه، از آزمون زمان سربلند بیرون آمده است.

خرس جغدنما موجودی نیست که مثل اژدهایان یا خردکننده های فکر یک عالمه دنیاسازی پیرامونش انجام شده باشد، ولی با این وجود هیولایی به یادماندنی است و در آثار اقتباسی و ماژول های بسیاری حضور یافته است.

در این مقاله نگاهی اجمالی به خرس های جغدنما و اکولوژی شان خواهیم داشت.

تاریخچه انتشار خرس های جغدنما

خرس های جغدنما برای اولین بار در مکمل گری ّهاوک (Greyhawk Supplement) برای ویرایش نخست دی انددی در سال 1975 معرفی شدند و خالق شان گری گایگکس بود. گایگکس گفت که منبع الهامش برای خلق این موجودات یک آدمک اسباب بازی بود که در کیسه ای متعلق به یک فروشگاه خرده فروش پیدا کرده بود. موجودات داخل کیسه به عنوان موجودات ماقبل تاریخ شناسایی شده بودند.

این اسباب بازی ها با الهام از هیولاهای مختلف فیلم های کایجوی ژاپنی - مثل گودزیلا - ساخته شده بودند. همچنین گایگکس با الهام گیری از آن ها چندتا از هیولاهای شناخته شده دیگر دی انددی را نیز خلق کرد، مثل بولِت (Bulette) و هیولای زنگار (The Rust Monster).

در مکمل گری هاوک، خرس جغدنما به عنوان موجودی وحشتناک توصیف شده که جثه خرس مانند دارد و با نوک تیزش حمله می کند.

خرس جغدنما از همان موقع که معرفی شد، محبوبیت پیدا کرد و در هرکدام از فرهنگ های هیولاشناسی برای هرکدام از ویرایش های سیاه چاله ها و اژدهایان حضور پیدا کرد. در شماره 214 مجله اژدها، انتشاریافته در فوریه 1995، مقاله ای با عنوان اکولوژی خرس جغدنما منتشر شد. منبع اصلی اطلاعاتی که در ادامه خواهید خواند نیز این مقاله است.

ویژگی های اصلی خرس های جغدنما

پشت خلق شدن خرس جغدنما ایده ای ساده نهفته است: این موجود ترکیبی از بدن خرس و سر جغد است. یک خرس جغدنمای معمولی بین 2.5 تا 3 متر قد دارد و بدنش به جای خز از پر پوشیده شده است. این موجود روی دهانش نوکی تیز و روی هرکدام از پنجه هایش نیز چنگالی تیز دارد.

خرس جغدنما شکارچی ای ماهر است و قوه بصری و حس بویایی بسیار قوی دارد. وقتی هم که شکارش را پیدا می کند، به لطف بازوهای انعطاف پذیرش به سرعت آن را می گیرد و با نوک یا پنجه هایش او را از هم می درد. خرس های جغدنما به عنوان موجوداتی گوشت خوار حساب می شوند، ولی مثل خرس های معمولی عسل هم می خورند.

این موجود به خاطر سر جغدی اش فقط می تواند روبروی خود را ببیند، ولی در عوض می تواند سر خود را روی محوری 270 درجه ای بچرخاند. نزدیک شدن به این موجودات به شکلی مخفیانه بسیار سخت است، چون قوه شنوایی آن ها فوق العاده قوی است. چشمان آن ها نیز یک مژه شفاف سوم دارد که از آن ها در برابر گرد و غبار، سنگ ریزه و نور بیش ازحد روشن محافظت می کند.

یکی از راه های زنده ماندن در برابر خرس های جغدنما بالا رفتن از درختی بلند است، چون جثه و وزن این موجودات به آن ها اجازه نمی دهد از درخت و اجسام مشابه بالا بروند. با این حال، آن ها حاضرند صبر کنند تا طعمه مجبور شود از درخت پایین بیاید. همچنین اگر میزان درخت خیلی بزرگ نباشد، می توانند با زور خود آن را واژگون کنند.

خرس های جغدنما معمولاً در غارها و ویرانه ها برای خود خانه درست می کنند. طعمه هایشان را هم کشان کشان به خانه یشان برمی گردانند تا کامل آن ها را ببلعند. معمولاً آن ها بخشی از لاشه طعمه یشان را اطراف منزلگاه شان رها می کنند تا موجودات لاشه خور و لاشه جمع کن را نیز با گول زدن به سمت منزلگاه خود جذب کنند و آن ها را نیز بکشند و بخورند.

خرس جغدنما خود را سلطان قلمرویش حساب می کند و اگر به قدر کافی گرسنه باشد، به هر موجودی که اطرافش ببیند - فارغ از میزان و میزان وحشی گرش اش - حمله می کند.

همچنین این موجودات با نوک پنجه یشان شکاف هایی عمیق روی کنده درخت های اطراف منزلگاه شان به جا می گذارند. آن ها از این کار دو هدف دارند: 1. ناخن های خود را تیز نگه دارند 2. به خرس های جغدنمای دیگر هشدار دهند که به قلمرویشان نزدیک نشوند.

خرس جغدنما عموماً تنهایی شکار می کند، مگر این که جفت گیری کرده باشد. اگر یک ناحیه پر از غذا باشد، خانواده خرس های جغدنما ممکن است بیشتر از حد معمول کنار هم بمانند، چون لازم نیست برای غذا با هم رقابت کنند.

خرس های جغدنما از راه تخم گذاری تولید مثل می کنند. خرس جغدنمای مونث عموماً بین یک تا شش تخم می گذارد. این تخم ها به شکل گوی هایی بی نقص درمی آیند و اگر کسی در حدی شجاع یا احمق باشد که تعدادی از آن ها را بدزدد، پول زیادی بابت شان نصیبش خواهد شد.

پس از این که خرس های جغدنما سر از تخم بیرون بیاورند، پدر و مادرشان بهشان گوشت حیوانی را که تازه کشته شده می دهند، چون خرس های جغدنمای مونث از خود شیر تولید نمی کنند. مادر توله ها را به مدت دو سال بزرگ می کند. پس از این دوره به توله ها آموزش داده می شود تا برای خود شکار کنند.

پس از این دوره، در صورتی که غذا به قدر کافی موجود باشد، ممکن است اعضای خانواده کنار هم بمانند. در غیر این صورت، توله ها راه خود را سوا خواهند کرد تا قلمروی خود را پیدا کنند.

رگ وریشه خرس های جغدنما

در طی سال ها درباره رگ وریشه خرس های جغدنما بحث های زیادی درگرفته است. فیزیولوژی منحصربفرد آن ها حاکی از این است که حاصل آزمایش های جادویی هستند؛ مثلاً ترکیب یک جغد غول پیکر با یک خرس به دست جادوگری دیوانه.

الف های باستانی ادعا می کنند که خرس های جغدنما هزاران سال است که وجود داشته اند. البته این ادعا دقیقاً رگ وریشه یشان را معلوم نمی کند. پریان دنیا جادویی فی وایلد (Feywild) اصرار دارند که خرس های جغدنما همیشه در قلمروی آن ها وجود داشته اند.

کاربردهای خرس های جغدنما

رگ وریشه آن ها هرچه که باشد، تعدادشان در حدی زیاد است که اگر در حال پرسه زدن در جنگل های سرتاسر دنیا هستید، باید حسابی حواس تان را جمع کنید. البته بعضی افراد سودجو در صدد این برآمده اند تا بنا بر دلایل مختلف، تعدادی از خرس های جغدنما را مثل بسیاری از حیوانات دیگر رام کنند.

البته این اصلاً کار راحتی نیست و به خاطر همین است که تخم خرس های جغدنما اینقدر قیمت بالایی دارد. چون این حیوان، در صورتی که رام شده باشد، بسیار مفید است.

بعضی این موجودات را به عنوان همراه یا نگهبان شخصی خود پرورش می دهند. بعضی افراد دیگر از این موجودات به عنوان سواری خود استفاده می کنند، چون شاید یک سواری عادی مثل اسب موردپسندشان نیست. بعضی از جوامع نیز از آن ها به عنوان حیوانات جنگی یا نگهبانان قلمرویشان در برابر متجاوزان خارجی استفاده می کنند.

بعضی از جوامع دیگر نیز از آن ها در عرصه ورزش و سرگرمی استفاده می کنند. حتی بعضی جوامع دوردست مسابقات خرس جغدنماسواری برگزار می کنند. در این مسابقات همان قدر که احتمال دارد خرس جغدنما مسابقه را تمام کند، احتمالش هست که سوارکارش را از هم بدرد.

از آن بدتر، خرس های جغدنمای گرسنه گاهی به میدان های مبارزه گلادیاتوری انداخته می شوند تا گلادیاتورهای بیچاره - به عنوان رقیبی بسیار سخت - با آن ها روبرو شوند.

دگرگونی های خرس های جغدنما

خرس های جغدنما چند دگرگونی مختلف دارند، هرچند دگرگونی آن ها به میزان دگرگونی بعضی از هیولاهای دیگر شدید نیست.

خرس جغدنمای قطبی (Arctic Owlbear) بیشتر ترکیبی از خرس قطبی و جغد سفید است و در نواحی سرد دنیا سکونت دارد. این موجودات شناکننده هایی ماهر هستند و با توجه به گرسنگی دائمی شان رفتاری خصمانه تر دارند.

خرس جغدنمای بالدار (Winged Owlbear) بسیار منحصربفردتر است و یک جفت بال بزرگ دارد که امکان پرواز را برای او فراهم می کند. پرواز کردن به این موجودات اجازه می دهد بخش بزرگ تری از قلمرویشان را مورد نظارت قرار دهند و همچنین مخفیانه روی سر قربانیانشان فرود بیایند. این موقعیتی بس وحشتناک برای قربانی است.

همچنین گفته می شود که دگرگونی های بزرگ الجثه تری از خرس های جغدنما وجود دارند و میزان بعضی شان به 4.5 متر و وزن شان به بیش از 400 کلیوگرم می رسد.

مثل بعضی از موجودات دیگری که تا به امروز معرفی شده اند، خرس جغدنما قرار نیست شما را با قرن ها فرهنگ غنی و جامعه پیچیده اش شگفت زده کند. خرس جغدنما صرفاً یک حیوان است، ولی حیوانی بسیار منحصربفرد و نمادین. در دنیای دی انددی قرار نیست هر تهدیدی که گروهی از ماجراجویان با آن روبرو می شوند، پیش زمینه داستانی مفصل داشته باشد.

با این حال، خرس جغدنما موجودی است که باید مراقب آن بود. چون حتی اگر ماجراجویان از خرس جغدنما قدرتمندتر باشند، باید بدانند که این موجود هیچ گاه بدون مبارزه ای وحشیانه تسلیم نخواهد شد.

منبع: کانال یوتوب Exploring Series